NB. deze blog zit waarschijnlijk vol met taalfouten, normaal kijkt mijn vrouw nog even naar mijn schrijfsels om al die dingen eruit te halen… die had nu nog even geen tijd 😉
Na weeral een lange twitterdraad over glyfosaat linkte iemand naar een artikel van Sam Gerrits.
Sinds ik me in dit onderwerp het vastgebeten heb ik talloze artikelen gelezen in Nederlandse Franse en Engelse media. Weinigen journalisten lieten zien echt goed ingelezen te zijn in de materie, de meeste schreven 1 op 1 informatie over van activisten/NGO’s, of van elkaar. Verreweg de meeste anti glyfosaat artikelen zijn direct of indirect terug te leiden naar de Amerikaanse NGO USRTK van Gary Ruskin en Cary Gillam in deze video word mi. uitstekend beschreven hoe Gillam en co. tewerk gaan.
Over hoe eenzijdig het onderwerp Glyfosaat in de media is behandeld en nog steeds word behandeld schreef ik eerder dit.
In Nederland heb ik sporadisch artikelen (over dit onderwerp) van journalisten gelezen die hun best deden hun journalistieke plicht te doen. Namelijk, werkelijk zelf onderzoeken hoe het zit, en de zaak vanuit verschillende invalshoeken belichten. Sam Gerrits is 1 van die journalisten die zich niet liet meeslepen in de algemeen heersende journalistieke luiheid (als het gaat over Glyfosaat) van het knippen en plakken zonder zelf na te denken en onderzoek te doen. Alleen Maarten keulemans en Hidde boersma heb ook oprecht zien zoeken naar feiten en nuance in dit debat. Al de rest deed aan goedkoop knip en plakwerk.
Reactie op stuk van Sam Gerrits
Dat gezegd hebbende, toch enkele aanmerkingen, nuances op het artikel dus van Sam Gerrits. In cursief een stukje van zijn tekst, eronder mijn reactie
De glyfosaat-infowars zijn intussen in volle gang. Onderzoek van persbureau Reuters suggereerde in 2017 dat het IARC in haar laatste glyfosaat-rapport alle aanwijzingen dat de stof géén kanker veroorzaakt, veranderd of geschrapt had. Het onderzoek naar het IARC lijkt op zijn beurt echter weer uit de koker van spindokters van Monsanto te komen. Wat in ieder geval zeker is, is dat Monsanto via indirecte sponsoring wetenschappelijke papers beïnvloedt, zoals blijkt uit dit artikel in de New York Times.
Ok. Twee zaken, 1. Je haalt Gillam (USRTK) aan als bron om het reuters artikel in twijfel te trekken. Gillem gaat in haar huf. post artikel op een aantal punten de mist in. Ze doet net alsof kate kelland haar info over het IARC proces op een Shady manier heeft verkregen, maar toont nergens aan dat het ook zo is. Maar laten we aannemen dat het wel zo is dat ze die info verkreeg via inzake in de court documenten via monsanto, dan nog doet dat niks af aan de feiten zelf. Wat ze doet keer op keer op keer is mensen ad hominem aanpakken zonder gedegen onderbouwing. Ook het geval bij Bob Tarone (28 jaar werkzaam geweest als wiskundig statisticus bij het nationale kanker instituut van de VS). Zijn gedegen kritiek op de IARC word compleet opzij geschoven omdat de man ooit een consulting job had gedaan voor monsanto.
2. Je haalt een artikel van Dany Hakim uit de aan uit de new york times. Danny Hakim zit er erg vaak naast als het gaat over glyfosaat of GMO’s maar dat terzijde. Ik denk dat je kan stellen dat het zeker is in 1 geval dat monsanto een artikel gedeeltelijk heeft “ghostgeschreven” daar gingen ze over een grens heen. Voor de rest heb ik geen harde bewijzen gezien van indirecte (ongeclaimde) financiering van wetenschappelijke papers. Over zijn algemeen zijn de monsanto papers waar Hakim het over heeft vooral lucht en insinuaties. iig. zijn deze papers lang niet het indrukwekkende overweldigende bewijs van grootschalige bizarre handelingen door monsanto zoals ze meestal worden geportretteerd door de pers.
Ja monsanto is niet roomser als de paus. Maar heel eerlijk gezegd als je als bedrijf te maken krijgt met clubs als USRTK die liegen en bedreigen om je stuk te maken. Snap ik best dat je op een gegeven moment ook dingen gaat doen die op het randje of over het randje van het toelaatbare zijn. Om wat balans in het publieke debat te proberen te krijgen. Het is niet goed te praten, maar ik begrijp het wel.
De reden dat RoundUp zo goed werkt, met andere woorden dat het zo makkelijk door planten wordt opgenomen, is dat het bijzonder goed oplosbaar is in water. Omdat de halfwaardetijd in water daarnaast relatief lang is, (officieel 10 to 12 weken) moet je er niet gek van opkijken, dat we glyfosaat via de bodem in gras, koeien, melk en uiteindelijk in bijvoorbeeld Ben & Jerry’s-ijs terugvinden.
Berichten van glyfosaat in de urine van mensen, in ben en jerry ijsjes en borstvoedig we hebben ze allemaal voorbij zien komen de laaste jaren. En hoewel het in theorie mogelijk komen we er steeds meer achter dat het meestal fakenews is. Vooropgezette acties door NGO’s. Bij het ben en jerry ijs werd gebruik gemaakt van speciaal voor glyfosaat tests, door activisten opgerichte HRI labs. Waar je tegen betaling een 100% kans hebt dat er glyfosaat gevonden word 😉 hier word dat ben en jerry verhaal heel duidelijk ontleed.
We zagen dit ook bij de “glyphopissers” waar activisten telkens 1 lab (biocheck) gebruikte. Dit lab gebruikte bewust een methode (ELISA) die in het geheel niet geschikt is om aan te tonen dat er glyfosaat in de urine zit. Niet verwonderlijk dat als men het zelfde monster in leverde bij biocheck en tegelijk ook bij een ander maar wel onafhankelijk lab. Er bij biocheck elke keer glyfosaat gevonden werd. En bij het andere lab niet. De krantenkoppen roepen het 1 de werkelijkheid ligt een stuk genuanceerder. foodlog schreef hierover. En dit artikel wat in het Frans is behandeld het wat meer in detail. En zo heb ik nog wel meer voorbeelden. Enfin.
In 2012 liet onafhankelijk onderzoeker Helene Horth in opdracht van Monsanto meer dan 75.000 oppervlaktewatermonsters uit heel Europa analyseren. Een op de die daarvan bleek glyfosaat te bevatten, in concentraties van soms meer dan 300 microgram (μg) per liter. De glyfosaat-norm voor drinkwater in de EU is maximaal 0,1 μg per liter. Dus de norm werd in sommig oppervlaktewater 3.000 keer overschreden. Nu is oppervlaktewater geen drinkwater, maar gezien de lange halfwaardetijd en goede oplosbaarheid, mag je hier je wenkbrauwen over fronsen.
Inderdaad een probleem maar die hoge doseringen worden in water vooral veroorzaakt door gebruik op verhardigen door overheden, bedrijven en sportclubs en particulieren. Daarom is er nu ook een verbod op verhardigen. Kortom deze belachelijke waarden hebben niet zozeer een landbouwkundige oorzaak.
rapport uit 2018 in opdracht van ministerie van infrastructuur en waterstaat over effecten van glyfosaatgebruik buiten de landbouw
ook AMPA is namelijk systemisch schadelijk voor planten. Meer dan de helft van de oppervlaktewatermonsters bevatte AMPA, in concentraties tot 200 μg per liter. Bepaalde monsters bevatten dus 2.000 keer meer AMPA dan toegestaan in drinkwater.
Zie hierboven voor wat betreft de hoeveelheden die men vond in 2012.. Verder, de studie waar je naar verwijst over de schadelijkheid voor planten van AMPA vind ik een beetje een vreemde. Dit betreft een labtest, waarin ze planten bespoten met glyfosaat en met AMPA. Wat het nut was van het bespuiten met glyfosaat ontgaat me want wat er dan gebeurd dat is gevoegelijk bekend. Planten bespuiten met AMPA, ook heel vreemd want dat doet niemand. Je kunt ook planten gaan bespuiten met bijvoorbeeld Fosfaat (een afbraak product van AMPA) maar wat heb je eraan in het licht van bepalen van schadelijkheid van Glyfosaat van in het oppervlakte water?
“Naast dat Glyfosaat en AMPA alle jonge planten die ze tegenkomen zullen proberen te doden” “Aardwormen worden dik en lui van glyfosaat; schimmels groeien minder goed, de bodemvruchtbaarheid neemt hierdoor af ”
Nee Ampa dood in de praktijk geen (jonge) planten.
De studie die je aanhaalt om deze claim (aardwormen schimmels) te ondersteunen word hier besproken: https://plantoutofplace.com/2015/09/dead-plants-are-probably-bad-for-earthworms/ enkele grote problemen met deze studie studie:
- Greenhouse experiment ipv. veld studie. 2. Geen control groep (doden planten zonder herbicide) 3. Gebruik van roundup speed (een formulering van glyfosaat MET pelargonic zuur) 4. Gebruik van 10 keer hogere dosering als wat typisch in praktijk gebruikt word
Lees aandachtig de analyse van Adrew Kniss en je beseft dat deze studie de naam studie haast niet mag dragen. Als je het mij vraagt een zeer zwak werk een parodie op een serieuze studie haast. En sowieso ongeschikt om de conclusies te trekken die door de auteurs worden getrokken.
In de boerenpraktijk zien we ook juist toenemende biodiversiteit in de bodem met gebruik van glyfosaat in combinatie met minder (kerende) grondbewerkingen. De boer merkt het als zijn bodem vooruit of achteruit gaat. Nou wat de boer ervaart is is niet het zelfde als bewijs. Maar ook de literatuur laat de laatste jaren telkens zien dat bodemleven niet nadelig word beïnvloed door glyfosaat.
Enkele recente studies over glyfosaat en bodemleven (fungi, nematoden, wormen):
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/28864656/
https://www.nature.com/articles/s41598-019-44988-5
https://aem.asm.org/content/early/2019/12/09/AEM.01744-19
Een semenair uit 2018
Tot slot een aardige samenvatting van het een en ander betreffende impact glyfosaat op ecologie
Dan kom je vervolgens met prof. Violette Geissen…. ik geloof best dat AMPA hecht aan grond. En dat AMPA daarmee van de 1 naar de andere plek kan verplaatsen. Voor de rest neem ik het verhaal van Geisen en collega’s met een korrel zout. Ik zat eerder in een uitzending van de monitor (teun vd keuken) over glyfosaat. Violette zat er ook in. In 1 kort fragment liet ze 2/3 leugens horen die alles verraadde over haar bias en meteen lieten zien dat ze vooral weinig weet van de praktijk.
Wat wél zeker is, is dat een tot 2009 als inert beschouwd bestanddeel van RoundUp, POEA, een zeepachtige substantie gemaakt van dierlijk vet, dodelijker is voor menselijke embryonale en navelstrengcellen dan het herbicide zelf. Een bevinding die de onderzoekers die erachter kwamen ‘verbazingwekkend’ noemden.
Dat is ook de reden dat POAE ofwel tallow amine verboden is als hulpstof in glyfosaat in europa ( was al zo ten tijde dat jij dit artikel schreef) overigens is het een stof die nog steeds in zeep en tandpasta zit geloof ik, maar corrigeer me als ik het mis heb. Ook vind ik het niet zo gek dat dit spul giftiger is als glyfosaat. Het is gemaakt doordringbaarheid beter te maken! sterk spul.
Het verdwijnen van onze akkerplanten is geheel op het conto van RoundUp te schrijven
dit is een hele gekke uitspraak die toch telkens weer terugkomt. Akkerplanten verdwijnen omdat boeren op de akker gewassen verbouwen en geen akkerplanten (die we ook wel onkruid noemen) een biologische boer gebruikt een (kop)egg, vlammenwerper(propaan), mechanische schoffelmachines, handwieders om die “akkerplanten” bij zijn cultuurgewas weg te houden. Een conventionele boer gebruikt roundup (en schoffelmachines en handwieders, maar dan in wat mindere mate). Boeren verbouwen gewassen en geen akkerplanten (onkruid). Dat is de reden dat akkerplanten verdwijnen, er zijn meerder methodes om die akkerplanten te verwijderen. plain and simple. Dus ik zou graag deze claim nog eens aan mij uitgelegd zien worden. Ik houd me aanbevolen!
Volgens een studie uit 2015 raken bijen in de war van glyfosaat. RoundUp en afbraakproducten worden echter nog altijd als volledig onschadelijk voor insecten beschouwd, omdat ze — in tegenstelling tot de beruchte neonicotinoïden, waarvan duidelijk is, dat ze flink schadelijk zijn voor insecten — in het lab en in de natuur insecten niet direct doden. Het verdwijnen van onze akkerplanten is echter geheel op het conto van RoundUp en aanverwante producten te schrijven.
De 2015 labstudie waar je naar verwijst is zeer zwak en hier word uitgebreid (inclusief links naar wetenschappelijke papers) uitgelegd waarom de conclusies van de auteurs zeer maar dan ook zeer onwaarschijnlijk zijn.
Over neonics en labstudies tov. van real life exposures zal ik nu niet beginnen een boompje op te zetten. Ook zal ik niet beginnen met het schetsen van de gevolgen van het verbieden van alle neonics. misschien een andere keer 😉
Persoonlijk vind ik je keus voor Henk Tennekes die je vervolgens aan het word laat een beetje ongelukkig. Henk is niet bepaald onafhankelijk en heeft niet een bepaald lekker track record. Henk zal nooit een genuanceerd verhaal neerzetten, is meer activist als wetenschapper. Bovendien staat hij op de loonlijst van Ekoplaza en heeft hij zo dus ook wel zijn belangen. Dat is allemaal prima maar wel belangrijk om te vermelden denk ik.
Bon, het is wat langer geworden als ik had gedacht! Nogmaals Sam, ik vond jou artikel echt 1 van de betere rondom het onderwerp glyfosaat! Ik heb nu een aantal dingen aangestipt die ik minder vond, en daarom lijkt het allemaal heel negatief maar er zitten ook hele sterke punten in je artikel. Sowieso heb je geprobeerd alle kanten van de zaak te belichten en vond ik je conclusie aan het eind ook erg goed!
De bloggende boer 
Plaats een reactie