Glyfosaat geneest kanker?

Ja dat leest u goed.

Ik kan u zo drie studies laten zien die aantonen dat Glyfosaat of de reststof waar glyfosaat in afbreekt Aminomethylphosphonic acid (AMPA) zomaar eens een wondermiddel kan zijn tegen kanker. Ja, tegen kanker. Studies gedaan door Monsanto zult u zeggen! Nee, niet eens. Deze wetenschappers zijn werkzaam bij verschillende universiteiten en deden/doen onderzoek naar medicatie tegen kanker en kwamen tot opmerkelijke conclusies zoals in deze studie uit 2013:

“This study provides the first evidence that glyphosate and AMPA can inhibit proliferation and promote apoptosis of cancer cells but not normal cells, suggesting that they have potentials to be developed into a new anticancer therapy.”

Twee jaar later in 2015 vervolgonderzoek met opnieuw hoopvolle resultaten:

“These results demonstrate that the combination of AMPA and MAA can promote the apoptosis of prostate cancer cells, suggesting that they can be used as potential therapeutic drugs in the treatment of prostate cancer.”

In weer een nieuwe studie één jaar later kwam men tot deze conclusie:

“These results demonstrate that AMPA can inhibit prostate cancer growth and metastasis, suggesting that AMPA may be developed into a therapeutic agent for the treatment of prostate cancer.”

Ik krijg regelmatig studies naar mij toegeslingerd die zouden aantonen dat Glyfosaat kankerverwekkend is… Bijna zonder uitzondering blijkt het te gaan om zeer zwakke en/of niet reproduceerbare (herhaalbare) studies. Vaak ook nog gedaan in opdracht en met geld van anti GMO/glyfosaat activisten. Soms is de studie opzich wel degelijk, maar zijn de resultaten helemaal niet te vertalen naar een realistische blootstellingssituatie in het echte leven.

Je kunt bijvoorbeeld roundup in relatief hoge dosering direct injecteren in de buik van een bepaald soort (Sprague Dawley) rat. Een soort rat dus waarvan bekend is dat die van nature kanker ontwikkelt. In deze “in scientific reports- gepubliceerde” studie , injecteerden ze dagelijks 25 mg per kg lichaamsgewicht glyfosaat (of roundup, dat is niet helemaal duidelijk) direct in de buik van de rat tussen dag 8 en 14 van de zwangerschap. Ze zagen in eerste instantie weinig geks. Ze gingen de ratten in de verschillende onderzoeksgroepen door laten fokken (binnen de (kleine) groepen (inteelt!) en vonden in de derde generatie problemen met o.a. de nieren en prostaat. Er was nog veel meer op deze studie aan te merken, waaronder problemen met de controle groepen. Ratten in de controle groep (die geen glyfosaat kregen toegediend) werden ook ziek en gingen ook dood, dus pakten ze halverwege de studie een andere controle groep met nog wel voldoende levende ratten. De conclusies van de auteurs waren desalniettemin niet mals: glyfosaat veroorzaakt veranderingen in het genetisch materiaal en dat geeft generaties nadien nog problemen en kankers!

Klinkt het u niet een beetje belachelijk in de oren dat men zulke studies uitvoert? Glyfosaat in relatief hoge dosis direct injecteren in de buik!? Ratten die sowieso ziek gaan worden gebruiken! Rommelen met de controle groepen!

Nee echt, dit zijn studies die gedaan worden en waar “respectabele” internationale kranten als The Guardian in Engeland of Le Monde in Frankrijk hele spannende krantenkoppen over maken. Die vervolgens ook in Nederland weer overgenomen worden. En dit is slechts één voorbeeld. Ik zie haast elke maand één of meerdere van zulke “bogus” studies langskomen. Die wel de krantenkoppen halen maar die totaal niet laten zien wat ze beweren te laten zien.

Misschien wel het mooiste voorbeeld is Gilles Eric Séralini . Deze Franse onderzoeker die openlijk samenspant met de anti GMO anti Glyfosaat NGO’s publiceerde in 2012 een studie. Hieruit zou blijken dat ratten die gevoerd werden met mais die genetisch gemanipuleerd was, zodat deze resistent werd tegen roundup, enorme tumoren ontwikkelde. Verrassing! Hij gebruikte Spraque Dawley ratten. Bovendien ook hier gerommel met de controle groepen. Er was heel veel mis met deze studie. De studie werd niet veel later na veel kritiek teruggetrokken. Toch kregen en krijgen (!) de conclusies van Séralini en zijn team een enorm podium in alle grote kranten (en televisie programma’s) over de hele wereld. En wordt er tot op de dag van vandaag naar verwezen door mensen met een glyfosaatfobie. Misschien niet heel gek als je bedenkt dat dezelfde studie in 2014 opnieuw werd gepubliceerd in een ander tijdschrift met nog steeds dezelfde overduidelijke fouten. zie ook dit verhelderende draadje op twitter.

Deze studie staat eigenlijk aan de wieg van alle vervolgstudies en insinuaties en beschuldigingen aan het adres van glyfosaat. En ondanks dat dit het schoolvoorbeeld van een “bogus” studie was. Is jaren en jaren onderzoek verricht om te kijken of er toch niet een kern van waarheid zat in de bevindingen van Seralini. Zes(!) jaar en 15(!) miljoen euro belastinggeld later (en duizenden proefdier ratten!) concluderen wetenschappers in opdracht van de Europese unie opnieuw en definitief dat er nog niet eens een kern van waarheid zit in de conclusies van Seralini. Kortom, het was propaganda, gecreëerd om mensen angst aan te jagen.

Terugkomend op de studies die lieten zien dat kankercellen worden aanpakt door glyfosaat… Denk ik dat glyfosaat kanker geneest? Nou, nee het lijkt me onwaarschijnlijk. En dan zie ik in die studies nog niet eens dezelfde overduidelijke grove fouten die ik wel zie in vele anti-glyfosaat studies. Dus wie weet, wie weet zijn die wetenschappers iets op het spoor 😉

In een laboratorium kan je elk resultaat krijgen dat je maar wilt. De crux zit hem niet in het resultaat van één bepaalde studie. Maar in de gebruikte methodes (GLP) en in de vraag: is deze studie te reproduceren?

Moraal van het verhaal. Eén studie is geen studie. Er is waarschijnlijk geen stof in de laatste 40 jaar meer onderzocht als glyfosaat. Daar zitten ook hele slecht uitgevoerde studies bij (recentelijk meer en meer). Not all science is created equal. Als er dan een studie komt die diametraal ingaat tegen de bestaande kennis over een bepaalde stof, dan lijkt het me wijs om eerst te kijken of er misschien wat anders speelt (bijvoorbeeld: slechte methodes gebruikt, niet “real life” realistische blootstellingen nagebootst, activistisch motief, statistisch gegoochel etc. etc.) voordat je overhaaste conclusies doet.

En journalisten(!), neem alsjeblieft ook eens je verantwoordelijkheid hierin, voordat je zomaar onzin verspreid! Er waart al genoeg misinformatie en fakenews rond in de wereld…